ظلم گو ثواب، محمد سلیم گجر کولی، گوجری مترجم

محمد سلیم گجر کولی، گوجری مترجم

ظلم گو ثواب

اک دفعہ جد کہ حضرت ابراہیم ادھمؒ اک جنگل تیں گزر رہیا تھا تے راہ مانہہ آپؒ نا اک سپاہی ملیو اُس نے آپؒ نا سلام کیو تے آپؒ نے جواب دیتو۔ 

وعلیکم السلام ورحمة اللہ وبرکاتہ؛

اس گے بعد اس سپاہی نے آپؒ تیں پوچھیو۔

کے تو بندو (غلام) ہے۔

آپؒ نے جواب دیتو۔

جی ہاں ہوں بندو ہاں۔

سپاہی نے فر پوچھیو۔

یا گل دسو کہ بستی کس طرف ہے۔

حضرت ابراہیم ادھمؒ نے اک طرف شارو کیو کہ واہ بستی ہے۔ سپاہی نے اُت جاگے دیکھیو تے وہ یو دیکھ گے حیران رہ گیو کہ وہ تے قبرستان ہے۔  سپاہی نے آپؒ تیں کہیو ۔

اِت ! ہوں تھارا کولوں آبادی گا بارہ مانہہ پوچھ رہیو ہاں تم مناں قبرستان گو

پتو دس رہیا ہیں۔  کے قبرستان مانہہ وی آبادی ہووے۔

حضرت ابراہیم ادھمؒ نے فرمایو۔

قبرستان ہی آبادی ہے۔

یا گل سنتا ں ہی سپاہی نا غصو آگیو۔ تے اس قدر غصو آگیو کہ حضرت ابراہیم ادھمؒ نا گال وی دیتی تے آپ ؒ  گا سر مانہہ سوٹی نال ماریو کہ آپؒ گو سِر پھٹ گیو تے آپؒ نا لہولہان کر دیتو۔ اس ور وی سپاہی گو غصو ٹھنڈو نہیں بلکہ آپؒ نا پکڑ گے شہر لے آیو۔

شہر مانہہ حضرت ابراہیم ادھمؒ گا جانن آلہ موجود تھا۔ اُنہاں نا آپؒ نا اس حالت مانہہ دیکھیو تے دوڑتا ہویا آیا۔ تے اس حالت گی وجہ پوچھی۔ سپاہی نے آپے ہی سارو ماجرو بیان کر دیتو۔  لوکاں نے سپاہی نا دسیو کہ۔

میاں تم نے مچ بڑی غلطی کی ہے یو تے حضرت ابراہیم ادھمؒ ہیں۔ جناں گی عزت اک زمانو کرے۔

سپاہی نے جد آپؒ گو ناں سنیو تے اُسے ویلے گھوڑاتیں بُن لتھو تے مچ شرمسار تے پشیمان ہویو۔ وہ سپاہی آپؒ گا ہتھ چومن لگو تے معافی منگن لگو۔ تے عذر پیش کرن لگو۔ لوکاں نے حضرت ابراہیم ادھمؒ تیں پوچھیو۔

حضرت یاگل دسو کہ تم نے کیوں فرمایو کہ ہوں بندو ہاں۔

آپؒ نے فرمایو۔

اس نے میرو کولوں پوچھیو تھو کہ توں بندو ہے ۔اس نے یا گل نہیں پوچھی کہ توں کس گو بندو ہے۔

ہوں اللہ تعالیٰ گو بندو ہاں ۔ اس واسطے میں کہیو کہ ہاں ہوں بندو ہاں۔فر جد اُس نے مناں

ماریو تے میں اُس گا حق مانہہ جنت گی دعا منگی۔

لوکاں نے کہیو ۔

یا حضرت اس نے آپ ؒ ور ظلم کیو تھو لیکن فر وی آپؒ نے اس گا حق مانہہ دعا کی۔

آپؒ نے فرمایو۔

مناں یقین تھو کہ مناں اس مصیبت ور ثواب ملے گو۔مناں چنگو نہ لگو کہ اس گی وجہ تیں مناں ثواب لبے تے میری وجہ تیں اس نا عذاب ۔ یو اک طرح تیں میرو محسن  ہے لہذا محسن گا حق مانہہ دعا کرنو میرا ور واجب تھی۔ اس واسطے میں اس گا حق مانہہ سب تیں چنگی دعا کی یعنی جنت مانہہ داخل ہویا گی دعا رب تعالیٰ تیں کی۔ ہوں تے ہون وی اپنی گل ور قائم ہاں تے دعا کروں کہ اللہ تعالیٰ میرا اس محسن نا جنت الفردوس مانہہ جاہ دئے۔

کتاب: اسلامی کہانی،  مصنف: پروفیسر خالد پرویز،  گوجری ترجمو: محمد سلیم گجر کولی