سبز پیالو کِتوں آیو، محمد سلیم گجر کولی، گوجری مترجم

محمد سلیم گجر کولی، گوجری مترجم

سبز پیالو کِتوں آیو

حضرت شفیق بن ابراہیم ؒ بیان فرماویں کہ:۔

اک دفعہ میں حضرت ابراہیم ادھمؒ نا مکہ معظمہ گا اک بازار مانہہ دیکھیو۔ آپؒ رہ تیں ہٹ گے اک کنارہ ور بیٹھا واہ تھا۔

تے تسبیح و تحمید مانہہ مصروف تھا۔ اللہ پاک گو ذکر زبان تیں جاری تھو تے اکھاں وچوں اتھروں وی جاری تھا۔

میں جد حضرت ابراہیم ادھمؒ نا اس حال مانہہ دیکھیو تے ہوں اُنہاں گے کول گیو۔ اُنہاں نے جد مناں دیکھیو تے اپنائیت گو اظہار فرمایو۔اُنہاں گا چہرہ ور خوشی نظر آئی۔ہوں اُنہاں گے کول بیٹھ گیو تے سلام کیو۔ اُنہاں نے میرا سلام گو جواب مچ پُر جوش طریقہ نال دیتو۔فر ہوں خاموش ہو گیو۔

میں حضرت ابراہیم ادھمؒ نا کہیو۔

یا حضرت تم اتنا زار و قطار کیوں رو رہیا ہیں۔

حضرت ابراہیم ادھمؒ نے فرمایو؛

خیریت ہے ہورکائے گل نہیں جہڑی دسنی مانسب ہووے۔

میں اصرار کیو تے ضد کی تے اُنہاں نے فرمایو۔

اگر تم یو وعدو کریں کہ یا گل کسے نا نہیں دسن لگا تے ہوں تھارا اصرار ور دسوں۔

میں کہیو۔

یا حضرت تم اطمینان رکھو ہوں یو وعدو کروں کہ یا گل کدے وی کسے نا نہیں دسوں گو۔

حضرت ابراہیم ادھمؒ نے فرمایو۔

اصل مانہہ گل یا ہے کہ پچھلاں ترایاں سالاں تیں میرو دل حریرہ کھانا واسطے تنگ کر رہیو تھولیکن میں کوشش

وکاوش تے صبر و استقامت گے نال اس نا رکوں تھو۔ور کل رات جد ہوں عبادت و ریاضت تیں فارغ  ہویو مناں نیند آن لگی۔اسے دوران اک آدمی مچ سوہنو نورانی چہرہ آلومیرا کول آیو۔اُس گے کول اک سبز رنگ گو اک پیالو تھو۔اُس پیالہ وچوں دھوں نکل رہیو تھو تے نال ہی حریرہ گی خوشبو وی آرہی تھی۔

میں اُس آدمی کولوں اپنو منہ دوجی طرف پھیر لیو۔تاں جے میرو نفس ور حریرہ گی خوشبو حاوی نہ ہووے۔تے نہ ہی ہوں نفس تے ہتھوں مجبور ہو گے صبر گو دامن چھوڑ دیوں۔اُس آدمی نے زبردستی پیالو میرا نزدیک کر گے مناں کہیو۔اے ابراہیم ؒ اس حریرہ نا کھا لے۔پچھلاں تریحاں سالاں تیں تیرو دل اس نا کھان واسطے بے چین ہے ۔لیکن تُو ہے کہ دل ور زبردستی کر رہیو ہے۔

میں کہیو۔

ہوں اس نا کسے وی صورت مانہہ نہیں کھاوں گو۔ کیوں جے ہوں اس نا چھوڑ چکیو ہاں۔

اُس آدمی نے کہیو۔

اے ابراہیم ؒ اگر اللہ تعالیٰ اپنی نعمت کھلاوے تے کھا لینی چاہنی ہے۔

میرا کول اس آدمی گی اس گل گو کائے جواب نہیں تھو۔اس واسطے میں رونو شروع کر دیتو تے ہون تک رو رہیو ہاں۔

اُس آدمی نے فر اصرار کرتاواں فر مناں کہیو۔

لے اس پیالہ مانہہ موجود لذیذ حریرہ نا کھا لے۔

میں اُس آدمی نا کہیو۔

ہم نا حکم ہے کہ جد تک یو پتو نہ چلے کہ کھانو کِتوں آیو ہے تے اُس ویلے توڑی کھانا نا ہتھ نہیں لاﺅ۔تم

مناں دسو کہ آخر حریرہ تیں بھریو یو سبز پیالو آخر کِتوں آیو ہے۔

اُس دمی نے کہیو۔

یو حریرو صرف تھارا واسطے ہی بھیجیو گیو ہے۔مناں حکم ملیو ہے کہ اس پیالہ نا لے جا تے ابراہیم ؒ نا کھلا دے۔اس واسطے کہ اس      نے اک عرصہ دراز تیں اپنا نفس پر صبر کر گے روک رکھیو ہے۔ہون رب تعالیٰ نے اس ور کرم و فضل کیو تے اس واسطے یو          پیالو چلایو ہے۔اے ابراہیم ؒ یو وی یاد رکھ کہ میں فرشتاں نا یو کہتاں سنیو ہے کہ جہڑو آدمی رب کائنات گی عطا کی وی چیز نہیں لیتوتے فر اگر وہ طلب وی کرے تے نہیں لبتیں

اس گے بعد اک ہور آدمی اُت آگیو اُس نے کہیو کہ ابراہیم ؒ نا اپنا ہتھاں نال کھلاﺅ۔اُس نے میرا منہ مانہہ حریرو بہانو شروع کیو اِت تک کہ ہوں سو گیو۔ہوں جس ویلے جاگیو تے اپنی زبان ور حریرہ گو ذائقو محسوس کیو۔

حضرت شفیق بن ابراہیم ؒ گو بیان ہے کہ جس ویلے حضرت ابراہیم ؒ نے اپنی گل ختم کی تے میں اُنہاں نا عرض کی۔

یا حضرت ؒ اپنو ہتھ اگے بڑھاؤ

ور اُنہاں نے اپنو ہتھ اگے نہ بڑھاؤ تے میں اگے ہو گے اُنہاں گو ہتھ پکڑ گے چوم لیو تے رب ذوالجلال و الاکرام تیں دعا کی کہ۔

اے باری تعالیٰ ! اے رب کریم و رحیم جہڑا لوک اپنی خواہشات نا روکیں ۔اپنا من نا ماریں۔ اپنی آرزوہاں تے تمناں نا ریزہ ریزہ کردیں ۔توں ہی اُنہاں گی خواہشات نا اپنی نظر کرم و عنایت تیں پورو کرے۔ توں ہی دلاں تے ذہناں مانہہ ایمان وایقان گی حدت پاوے۔ توں ہی اُنہاں گا دلاں نا مطمئن تے پُر سکون رکھے۔یا رحمٰن ورحیم توں میرا ور وی اپنا کرم گی بارش برسا۔

مناں مغفرت مانہہ لے لے۔ ہوں عاجز بندو وی تیری عنایت و بخشش گو محتاج ہاں۔  اگر ہوں اپناں گناہواں گی وجہ تیں کسے چیز گو حق نہیں رکھتو ۔فر وی تیری رحمت تے لُطف و عنایت گو طلبگار ہاں۔ توں میرا ور رحیم فرما۔

کتاب: اسلامی کہانی،  مصنف: پروفیسر خالد پرویز،  گوجری ترجمو: محمد سلیم گجر کولی