کلاسک گوجری شعراء

کلاسک گوجری شعراء
(گوجری ادب کی سنہری تاریخ از ڈاکٹر افیق انجم سے ماخوذ)

چوہدری مہر علی المعروف نونؔ پونچھی  (1850 - 1925پونچھ)

ج:

جان میری تیں کیوں ساڑ سٹی، ساڑو گھل مِنا کِت جائے گو توں

گِنوں روز تیرا جا کے بیس رہیو، منا دس جائیے کد آئے گو توں

اِتنا دکھاں جوگی نہیں تھی جان میری، کے خبر تھی کالجو کھائے گو توں

نونؔ نہ غلام نا سٹ جائیے، مر جاؤں گی تے پچھوتائے گو توں

ح:

حُکم تیرو گھر بار تیرومیری جان قُربان بسارئیے نہ

چیتو نہ بسارئیےجان گھولی، مرتا دم توڑی قولوں ہائیے نہ

جس کو سنگ کرئیے اسکے نال مرئیے دغو دے پردیس مانھ مارئیے نہ

نون سدے جے تِناں غلام تیری، مہیساں نال آئیے بھاویں چارئیے نہ

ق:

قید ہوئی غم کا پنجرہ مانھ، کی دُکھاں نے جان لاچار ایسوں

کھان پین بھُلو ہویو جین مُشکل، کِتے نہیں ملیو دلدار ایسوں

نہیں تھی خبر پریت مانھ وہیں دھوکھا، نہیں تے چھوڑ جاتی گھر بار ایسوں

نُونؔ زُلفاں کی گھل کمند گل مانھ مِنا مر گیو سِر کے بھار ایسوں

سائیں قادر بخش   (1858پونچھ - 1938راجوری)

الف:

اسو بے ترس نہ کوئے ڈِٹھو جِسو توں ڈھولا میرے نال ہوؤ

سڑ بل  گئی سینوں ساڑ سٹیو، سارو پُچھے یوہ کے حال ہوؤ

بھلا کے دسوں کہڑو روگ مِنا اندر بھکھ پھُرنو رتو لال ہوؤ

قادرؔ یار اکوار توں گھل پھیرو، دیکھ درد میرو کِس تال ہوؤ

الف:

اُڈ کاگا میرو یار آوے، بنڈے دُکھ کرے پُچھ بھال مِناں

ڈاہڈی ہوں ڈولی، مر بولی، ڈِٹھا باجھ ہے جین محال مِناں

رات سوؤں تے خاب خیال آوے، دِنیں دُکھ لاویں چھاتی نال مِناں

قادرؔ یار باجھوں کھان پین بُھلو،  اینگا آ ڈھولا دے جمال مِناں

ب:

بُری سمجھے سارو لوک مِنا، تیرا عشق نے کی بدنام ڈھولا

ٹھٹھا کریں تے ہسیں یہ لوک سارا گوہنڈی کہیں تِنا سر سام ڈھولا

پُچھے لوک ہوئی تِنا دخل تِتوں رون پیش آیو صبح شام ڈھولا

قادرؔ یار کارن میرا نین روئیں آوے صبر نہ مُول آرام ڈھولا

ت:

تتی روئے تیرے باجھ اِنگا چلیو کِت توں چھوڑ اس جا مِناں

پُھوک تاپ چڑھیو، دیکھ بانہہ میری، نبض دیکھ تے دے دوا مِناں

تیرا سنگ کو ڈاہڈوارمان جانی، اڑیا نہ جائیے دُکھ لا مِناں

قادرؔ یار ہے نال پریت تیرے، کہوں جھوٹھ تے جانے خُدا مِناں