ہوں خضر ہاں۔ مصنف: پروفیسر خالد پرویز، گوجری ترجمو: محمد سلیم گجر کولی

محمد سلیم گجر کولی، گوجری مترجم

ہوں خضر ہاں۔

ساری رات بے سکونی مانہہ گزارن تیں بعد اگلی صبح بادشاہ پریشانی حالت مانہہ دربار پہنچیو شاہی محل خدمت گاراں تے خاص کر حفاظتی دستہ گا عملہ نے دیکھیو کہ بادشاہ سلامت ور اک عجیب کیفیت طاری ہے کائے وجہ ہے جہڑی بادشاہ سلامت نا بے چین کر رہی ہے۔کائے چنگاری ہے جہڑی شعلو بن گئی ہے۔ کائے ایسی سوچ ہے جس نے بادشاہ نا پریشان کیو ہے۔ ہون واہ رُہب نہیں رہیو بلکہ بادشاہ حکم دینا توں وی قاصر ہے۔ اُس گو دل کسے پل وی سکون نہیں پا رہیو۔ بادشاہ سلامت ہر تہڑے گی طرح اپنا کم ور توجہ نہیں دے رہیو۔

حالاں کارندہ، خدمت گار تے حفاظتی دستہ گا افراد اسے سوچ مانہہ تھا کہ اُنہاں نے اپنی اکھاں نال دیکھیو کہ اک مچ ہی رُہب تے باوقار شخصیت گو مالک اک آدمی دوڑتو ہویو شاہی دربار مانہہ آ پہنچیو۔ اس آدمی گی شکل صورت تیں دِسے تھو کہ یو کوئی اللہ والو ہے۔کسے نا وی اتنی ہمت نہ ہوئی کہ وہ پوچھے تُو کون ہے تے اِت بغیر اجازت کیوں آیو۔

وہ آدمی مچ تیزی گے نال شاہی تخت گے کولے پہنچ گیو۔ ہون سلطان ابراہیم ادھم تے اُس آدمی مانہہ مشکل نال دوہتھ گو فاصلو تھو۔سلطان ابراہیم ادھم نے جد اُس آدمی نا اپنا اتنو کولے دیکھیو تے پوچھیو تُو کون ہے تے میرے اتنو نزدیک کس نیت نال آیو ہے۔

حفاظتی دستہ گا لوک اُس آدمی نا پکڑنا واسطے دوڑیا تے سلطان ابراہیم ادھم یعنی بادشاہ سلامت نے دوروں ہی اُنہاں نا شارا نال روک چھوڑیو تے بادشاہ سلامت نے اُس آدمی کولوں فر وہی سوال پوچھیو تے اُس آدمی نے جواب مانہہ کہیو۔

بادشاہ سلامت ہوں کون ہاں اس گل نا چھوڑو ، ہوں کس نیت نال آیو تھو واہ ہوں دسوں تم نا۔ اصل مانہہ ہوں اِت رہنا (قیام)واسطے آیو تھو ور اِت آگے دیکھیو کہ یو تے مسافر خانو ہے (سرائے) اِت کسے نے وی پکو نہیں رہنو تے ہوں کسرا اِت رھ سکوں یا قیام کر سکوں۔

بادشاہ ابراہیم ادھم نے اُس ادمی نا کہیو ۔ پہائی یا کائے آرام گاہ یا قیام گاہ نہیں یو تے شاہی محل ہے تم کسرا اِت قیام کر سکیں۔ اُس آدمی نے پوچھیو

          بادشاہ سلامت یا گل دسو کہ تھارا پہلاں اس شاہی محل مانہہ کون رہ تھو۔

          بادشاہ نے جواب دیتو کہ میرا تیں پہلاں میرو باپ دادو رہ تھو۔

           اُس آدمی نے پوچھیو کہ تم لوک کتنیاں پشتاں تیں اس شاہی محل مانہہ رہ رہیا ہیں۔

بادشاہ نے جواب دیتو کہ ہم اس شاہی محل مانہہ کئی پشتاں تیں رہ رہیا ہاں۔

          اُس آدمی نے پوچھیو کہ تھارا تیں بعد اس شاہی محل مانہہ کون رہے گو۔

          بادشاہ سلامت نے جواب دیتو کہ میرا تیں بعد میری اولاد رہے گی اس شاہی محل مانہہ۔

          اُس آدمی نے کہیو کہ بادشاہ سلامت ذرا سوچو تے غور و فکر کرو کہ جت اتنا آدمی آ گے چلا گیا تے یو مسافر خانو (سرائے) نہیں تے کے ہے۔

بادشاہ ابراہیم ادھم اس گل بات تیں اتنو متاثر ہویو کہ اُس گی دُنیا بدل گئی۔ کجھ رات گا واقعہ گو اثر تھو۔ دوجو اس آدمی گی گل نے بلتی ور تیل چھرکن گو کم کیو تے ہون بادشاہ سلامت نے اُسے ویلے شاہی محل نا خدا حافظ کہیو۔ زندگی گی ساری لذت چھوڑ گے روحانی لطف تے لذت گی ٹھان لی۔ کیوں جے ہون سلطان ابراہیم ادھم تیں حضرت ابراہیم ادھم ؒ بنن گی راہ روشن ور چل گیا تھا۔

حضرت شیخ فرید الدین عطارؒ اپنی معرکة الآر کتاب ؛تذکرة الاولیاءمانہہ لکھیں کہ جہڑو آدمی حضرت ابراہیم ادھم ؒ گا شاہی دربار مانہہ ملیو تھو وے حضرت خضر علیہ السلام تھا۔  کیوں جے جد حضرت ابراہیم ادھم شاہی محل نا خیرباد کہہ گے ریاضت ، مجاہدہ واسطے جنگلاں مانہہ نکل پہیا تے وہی مرد قلندر اُنہاں نا رستہ مانہہ ملیو تے آپؒ نے اُنہاں کولوں ناں پوچھیو تے اُنہاں نے فرمایو کہ ہوں خضر ہاں۔

کتاب: اسلامی کہانی،  مصنف: پروفیسر خالد پرویز،  گوجری ترجمو: محمد سلیم گجر کولی