اوکھو پینڈو چڑھنو پے گو کم یوہ آپے کرنو پے گو، حق نواز چوہدری، گوجری شاعر

حق نواز چوہدری، گوجری شاعر

گوجری غزل

اوکھو پینڈو چڑھنو پے گو

کم یوہ آپے کرنو  پے گو

جو نی جمیو موت نی اُس نا

جہیڑو  جمیو  مرنو  پے گو

سکھنو  پہانڈو ویل سویلے

ٹیپو  ٹیپو  بھرنو  پے  گو

جگ ما جےکر سُکھیا رہنو

ہر اک دُکھڑو جرنو  پے گو

جگ گی جُوہ ما اپنو حصو

لنگتاں لنگتاں  چرنو  پے گو

اتھرو آں   گا    بَلن     ٹُٹا

اکھاں نا  ہُن  تَرنو  پے گو

پُکھا    پہانا   نِکا    روویں

باپ نا تُہپیں کڑھنو  پے گو

دوجاں گو دل جیتن وسطے

آپ   نوازا    ہرنو   پے   گو

حق نواز چوہدری

بعد تیرے جینڑ گی مناں وی اٹکل پُہل گئ، جاوید سحر، گوجری شاعر

جاوید سحر، گوجری شاعر

بعد تیرے جینڑ گی مناں وی اٹکل پُہل گئ

بعد تیرے جینڑ گی مناں وی اٹکل پُہل گئی

شاعری تھی ہیر میری؛وا وی اج کل پُہل گئی

سخت اوکھت پے گئی کسناں دہسوں  کسرح پچھوں

خبرے کے گل کرن آیو خبرے کے گل پُہل گئی

تِناں وی تے اس زمانہ گی ہوا راس آ گئی

ہوں تے اپڑوں آپ پہلیو ؛ تو وی چہل پل پُہل گئی

چھپراں گے چوئیں پاسے پُہک نے ڈیرا لا لیا

اس گراں گا جاتکاں ناں کد تیں کھیچل پُہل گئی

جس کہڑی اکّھاں گے وا؛ باندے ہوئی پہونتھل گیو

اس غزل ناں دیھکتاں شعراں گی اٹکل پُہل گئی

میں نی کیو تھو نہ کریے؛ چہوٹھا وعدہ رہنڑ دے

تیں کیو تھو  ہوں نی پُہلتی؛ تو وی  پاگل پُہل گئی

جاوید سحر

جیڑو پربت اپڑیں جا تیں ایک واری ہل گیو، سجری گوجری غزل، جاوید سحر، گوجری شاعر

جاوید سحر، گوجری شاعر

سجری گوجری غزل

جیڑو پربت اپڑیں جا تیں ایک واری  ہل  گیو

ناں بٹا چھڑیے تُو میرو جے کدے فر کھل گیو

   

کے دہسوں کِس کِس نے میرے نال کے برتا کیو

اک  زمانو  نال  ٹُریو  اک  زمانو   چھل   گیو

خبرے اس جاتک نا بدرکنی  یا کیسی پے گئی

خبرے  اس  اپر کسے بانکی گو   منتر  چل  گیو    

 دل گی زمیّں  ایتکی واری وی کِہلّی  رہ گئی

اس سمے وی ہجر گو روڑو بہتیرو   کھل  گیو    

وا وی  منّاں  ہیر  گے  تھوڑی  جہی  شرما  گئی

ہوں وی اُسناں دیکھتاں ای دیکھتاں پُہونتھل گیو

جاوید سحر

گل نہ کر، گل کدے آپے بدہائی ہے تے گل اُپر وی کہل، جاوید سحر، گوجری شاعر

جاوید سحر، گوجری شاعر

گل نہ کر

گل کدے آپے بدہائی ہے تے گل اُپر وی کہل

شعر کوئے ہے کَدے باندے لیا مُچ گل نہ کر

میں تے تیرے باہج جسرا وی گزاری رہنڑ دے

تیرے سر برتی جیڑی بس وا سنا مُچ گل نہ کر

ٹھاکیو ہے میں تناں سو وار  اپ ہدرو نہ ہو

ہوں سیانڑوں آں تِناں میریا دلا مُچ گل نہ کر

تو تے اینویں گل اپر گلاں گا لڑ کڈہتو چلے

میرو سر چکرا گیو اے  دوستا مُچ گل نہ کر

خاک سمجھے گو تو میرا درد نا؛ تو رہنڑ دے

ہیر لیا میں ترا کُل اسرا  ؛مُچ گل نہ کر

میں تناں دہسیو تھو بدعت تے محبت ضد ہوئے

ہنڑ کائے تاویل نہ دے ؛کافرا مُچ گل نہ کر

جاوید سحر

بے شک سجناں پیار نہ کرتو بے شک نہ تُو لاتو دل، گوجری غزل، جاوید سحر، گوجری شاعر

جاوید سحر، گوجری شاعر

گوجری غزل

بے شک  سجناں  پیار نہ کرتو بے شک نہ تُو لاتو دل

نیس کہڑی تے  کولے آتو  نیس  کہڑی  پرچاتو  دل

عشق گی اوکھی  تھائی کس نے اس نانہہ سام گے رکھیو اے؟

خاب گے کنڈے کس نے  ڈکیو   ہمڑیں کرتو  تہاتو  دل

تِناں نیس آرام نہ آتو دل نانہہ دل  گی  پے  جاتی

ہائے افسوس کہ تیرے اُپر جے  اک  واری  آتو دل

بھانپھل بھانپھل سام گے رکھتو  تیری یاد گا پھلاں نانہہ

 ہر اُوکھت مانہہ صدقے جاتو  سو سو وار کہماتو دل

میرا ہتھ گی لیک مانہہ   جے کر ہوتی تیرا ناں گی لیک 

رات تہاڑی لیک یا  چُمتو  ہوں وی  یار  لکھاتو  دل 

جاوید سحر

کھانڑ لگے کشمیر گو دکھ، جاوید سحر، گوجری شاعر

جاوید سحر، گوجری شاعر

کھانڑ لگے کشمیر گو دکھ

کھانڑ لگے کشمیر گو دکھ

منّاں میری ہیر گو دکھ

باندے باچھڑ آ بیٹھو اے

شیشہ ور تصویر گو دکھ

لینڑ گے روہیں پاسے کھنڈیو

میرا  ٹبر  ٹیر  گو  دکھ

اک پاسے ات بہن گا ہاڑا

 اک  پاسے ات بیر گو دکھ

یا تہرتی  تے ماں  ہے میری

میری رت مانہہ شیر گو دکھ

میرے سینے لگ گے رُنّو

کُھبتے ویلے تیر گو دکھ

جاوید سحر

بڑی مدت تیں جگراتاں گی دوزخ مانہہ، گوجری نظم، جاوید سحر، گوجری شاعر

جاوید سحر، گوجری شاعر

گوجری نظم

بڑی مدت تیں جگراتاں گی دوزخ مانہہ

بڑی مدت تیں جگراتاں گی دوزخ مانہہ

ہوں ساری رات تیری یاد گو وؤ کیہر بالوں کہ

مناں یو دل میرو وی دوزخی کہہ گے بلآوۓ ہنڑ

میری اکھاں گو خاباں نال سنگ وئ کج تہاڑا تھو

تے اج توڑیں اسۓ سنگت گا قرضہ ناں

چکاتاں روز مر جاؤں

تناں سجڑاں ہوں اس دل تیں

پہلاتاں روز مر جاؤں 

جاوید سحر

چل کائے فر یاد گی تانی بُناں، گوجری نظم ، جاوید سحر، گوجری شاعر

جاوید سحر، گوجری شاعر

گوجری نظم  

چل کائے فِر یاد گی تانی بُناں 

چل کائے فِر یاد گی تانی بُناں

ساہ گا تندو فر کھنڈاواں  خاب گی کھڈی اپر

زندگی گو تانو پیٹو کَنّی کَنّی کر چُھڑاں

خاب تُمَاں

حسرتاں ناں فِر لگنداں چھٹ کہڑی

خاہشاں گا الجھیا بمبل بٹاں

چل خیالاں ناں کسے کھیرا ماں رکھاں سام کے

ہو سکے فر کل کہلوتر نظم گی لانڑی ٹُرے

اکھراں گا لادو کر گے رکھ چُھڑاں

حُسن گو صدقو دیاں

سارا مصرعہ اس گی اکھاں ور کہما گے سٹ چُھڑاں

درد گا کے سٹ چُھڑاں

زندگی تے چار دن گی کھیڈ ہے؛ بس چار دن

اس گا ناں گا دو تہاڑا ؛بس چھپا گے رکھ لیاں

دو کھنڈا گے سٹ چُھڑاں

ہجر لاہ گے سٹ چُھڑاں

چل کائے فر یاد گی تانی بُناں

جاوید سحر

یاد......، گوجری نظم، جاوید سحر، گوجری شاعر

جاوید سحر، گوجری شاعر

گوجری نظم

یاد......

سوال اس نے کیو تھو کل

کہ دہس توں یاد کے ہوئے؟

ہوں کے دہستو

مناں تے یاد گی کائے شکل وی یاد نیں رہتی

کوئے مطلب نیں آؤے تھو

تے وا پگلی وی اپڑیں اس اڑی ور اڑ گی تھی کہ

یاہ گل سمجھا گے جا اڑیا

میں اپڑاں سر تیں اسناں لاہنڑ گے وسطے

بڑا ہاڑا کیا تھا ور

ہوں جانڑوں تھو

گراں مانہہ جد کسے بانکی گی اکھاں مانہہ

محبت خاب بنڑ گۓ بور کڈہے فر وا نیں پھجتی

میں تنگ آ گے کیو اسناں

کدھے بوٹا کسے گۓ نال چمڑی نیلا تہاری

تیں کدے ہیری؟

جے نیں ہیری

تے اج فر ہیر گے مناں وی سمجھائے

کہ آخر یاد کے ہوؤے

جاوید سحر

پاک نبیؐ کی یاد کو دیوو دِل ماں رہوے بلتو، عبدالرشید چوہدری، گوجری شاعر

عبدالرشید چوہدری، گوجری شاعر

نعت رسولؐ

پاک نبیؐ کی یاد کو دیوو دِل ماں رہوے بلتو

اِس  دیوا نا  رکھئیے  ربا  دِل  میر ا ماں  جلتو

دُور مدینو  شہر نبیؐ کی یاد ماں اتھروں کیروں

درد  جدایاں  کو  یوہ  برمو  رہے  کلیجو  سلتو

آس اڈیک مدینہ آلی دِل ماں رہوے بلتی

کاژ ہوا کو جھولو کوئی در تھارے لے  چلتو

قسمت  آلا  گیا  مدینے  میرا  کولوں  ٹُریا

ہوں  بیچارو  رہ  گیو  آقاؐ  رستہ  ماں ہتھ ملتو

دُدّڑ  گرد  مدینہ  آلی  اکھاں  ماں  بھر  لیتو

ہوں بھی شہر مدینے جا کے خاک مدینے رُلتو

بے آساں کی آس محمدؐ  رُکھ  چھتنار  وسیلے

آس اُمید میری کو بوٹو رہوئے پھُلتو پھَلتو

ہوں  بیچارو  تے  تم  آقاؐ  بے چاراں  کا  چارا

تھاری رحمت کو دینھ آقاؐ دو جگ تیں نیں ڈھلتو

ساہ کو کوئی بساہ نہیں آقاؐ  دِ ل پنچھی  مُچ  تملے

مار  اُڈاری  در پر  آتو  بس  میرو  جے  چلتو

عبدالرشید چوہدری

سارا نُور نورانی بن کے آیا تھارے پیروں، عبدالرشید چوہدری، گوجری شاعر

عبدالرشید چوہدری، گوجری شاعر

نعت رسولؐ

سارا  نُور نورانی بن کے آیا تھارے پیروں

روشنیاں  کا  دِیوا سارا بلیا تھارے پیروں

یاہ دھرتی تے جنت دوہیں خوشبو خوشبو ہوئیں

ہر پُھل  نا خوشبو کا  ہُولا  لبھیا تھارے پیروں

سوہنا   پُھل گلزار بہشتی  ست برگہ کشمیری

پیار محبت کا  پُھل سارا کھِلیا تھارے پیروں

پُھل گلاب چمبیلی سوالی  اک  پھُٹکو   پرسئے   کا

مُشک کھنڈاوے رات کی رانی کرنا تھارے پیروں

شاہ   کالی   راتاں   ماں   تم   نے   چانن   لایو

نُور  ہدایت کو  ہتھایو  سچیا  تھارے پیروں

دِینھ چن تارا  تھارا  در تیں  لے آیا  روشنائی

دو جگ سارا روشن روشن ہویا  تھارے پیروں

مُچ تھارا پرسئے کے صدقے مُشک کرے کستوری

ست بہشت معطر ہویا آقاؐ  ہویا تھارے پیروں

ظلم کا جھکھڑ جھولا جگ تیں دُود ہوا تم آیاں

سُتا بھاگ زمین کا سارا جاگیا  تھارے پیروں

آدمیاں  ناں آدمیت  کو  تم  معیار  سیکھایو

رحمت کا اہیہ جھولا سارا جھُلیا تھارے پیروں

بَنڈترنڈ  انساناں  کی  تمؐ  اپنے  آپ  مکائی

سب انسان بروبر ہویا آقاؐ  تھارے پیروں

ہر روتا  کا سِر  پر  تھاری رحمت کرے دلاسو

دوئیں جہانیں کھِنڈیا  شاہا  ہاسا تھارے پیروں

نیچ  کمین انسان  نہ کوئی سب انسان  بروبر

انسانیتی  کا  سب  کاجا  بنیا  تھارے پیروں

دب سدب  جبر  کو  تم نے  چکنا چور کیو تھو

سینو  تان  کے  اُچا  ہوا  لِسا تھارے پیروں

پتھراں  کا  بُت  کعبہ  بچوں  تم  نے کڈ  مُکایا

ذاتاں کا  بُت دنیا  اُپروں  ٹُٹیا  تھارے پیروں

تھاری سوہنی صورت جہی صورت ہور  نہ کوئی

دوہیں  جہانیں  چانن چانن   لگا   تھارے پیروں

اپنیں سوہنیں ہتھیں تم نے جگ تیں کنڈا چُنیا

پیار   پریم   محبت   کھنڈی  سچیا   تھارے پیروں

تھارے در   اپڑن  کی  آقاؐ   مُچ  فریاد  پُکاروں

ہوں بھی لوڑوں رحمت آلا جھونکا  تھارے پیروں

تھاری  رحمت  کو  ہے  آقا دوئیں  جہانیں  سایو

میرا  کوتھر  عمل  کا  دفتر  ڈھکیا  تھارے پیروں

تھارا  کرم  کی  اک  پھُنگ شاہا ست  سمندروں  وافر

دو جگ جھل تھل جھل تھل ہویا آقاؐ  تھارے پیروں

وافر  وافر   تھاری  رحمت  اے  رحمت  کُل  عالم

مناں بھی رحمت کا لبھیں جھونکا تھارے پیروں

سارا    تاجاں   تختاں   آلا   تھارے  در   سوالی

بھر بھر کے لے آویں سارا  کاسا  تھارے پیروں

دُنیا بھی  مُچ سوہنی  گزرے گور بھی روشن رکھیؤ

مہرا   دوئے   پاسا   رہویں   چنگا  تھارے پیروں

عبدالرشید چوہدری