کیا تھارو دماغ خراب ہو گیو ہے؟ مصنف: پروفیسر خالد پرویز، گوجری ترجمو: محمد سلیم گجر کولی

کیا تھارو دماغ خراب ہو گیو ہے؟

ہون رات گو ویلو تھو۔ سارا لوک سُتوا تھا۔ صرف چوکیدار اپنو فرائض گی ادائیگی واسطے جاگ رہیا تھا۔ بادشاہ وی سارا دن گی مصروفیت تیں فراغت تیں بعد اپنی آرام گاہ مانہہ پہنچیو۔ وہ اپنا عالی شان محل مانہہ مچ اعلٰی تے نرم مخمل گا بستر ور لیٹیو ہی تھو کہ اچانک اُس نا کمرہ گی چھت ور کسے گا ٹُرنا گی آواز آئی۔  اُس نے اس آواز نا تے پہلاں وہم سمجھیو مگر جد اُس نے مچ غور نال تے سکون نا جائزو لیو تے اُس نا یقین ہو گیو کہ لازماً کائے آدمی اُس گی چھت ور ٹہل رہیو ہے۔ وہ حیران تے پریشان تھو کہ یو کس طرح ہو سکے ؟۔ کون ہے جہڑو سارا حفاظتی حصار توڑ گے اتنی بہادری نال اس محفوظ تے خفیہ کمرہ گی چھت ور آ گیو۔

بادشاہ نے اُسے ویلے اپنا نوکر خاص نا آواز دیتی جہڑو رات گی ڈیوٹی ور تھو۔ بادشاہ گا لہجہ گی تلخی سمجھتو ہویو نوکر ڈورتو ہویو آیو تے مچ حیران لہجہ مانہہ بولیو۔  بادشاہ سلامت فرمایو رات گا ان سکون لمحات مانہہ کس چیز نے تم نا بے سکون کیو ۔  ہوں تھار ا حکم گو انتظار کر رہیو۔

بادشاہ نے اُچا لہجہ مانہہ کہیو؛ اتنی رات شاہی محل گی چھت ور کون چل پھر رہیو ہے؟ پتو کرو تے فوراً مناں دسو جس کسے نے وی یا جرات کی ہے۔ اج وہ سزا تیں بچ نہیں سکتو۔ نوکر دوڑتو ہویو گیو تے اُس نے اپنا محافظاں تے شاہی کارنداں نا اس حکم گی اطلاع دیتی تے محل گے ہر پاسے دوڑ شروع ہو گئی ہر آدمی پریشان ہو گیو ہر اک گی زبان ور یو ہی تھو کہ یو کس طرح ہو سکے۔ آخر یو کون ہووے گو جس نے اپنی موت نا بلایو ہے۔

شاہی محل گا سارا حفاظتی دستہ تے خدمت گار اگے پیچھے دوڑ یا تے محل گی چھت ور پہنچیا تے کے دیکھیو کہ اک مجذوب آدمی مچ سکون تے بے فکر ہو گے محل گا اُسے کمرہ گی چھت ور ٹہل رہیو ہے۔جہڑو کہ بادشاہ گی آرام گاہ ہے۔سیکورٹی گارڈز گا عملہ نے اُس نا پکڑ لیو تے دوراتا بادشاہ سلامت کول لے آیا۔

بادشاہ مچ غصہ مانہہ تھو ۔لوکاں نے دیکھیو کہ بادشاہ نا اس تیں پہلا ں اتنو غصو کدے نہیں آیو تھو۔ ور وہ آدمی مچ سکون مانہہ تھو۔یو واقعو نوو تھو ۔اسے غیرمتوقع گل نے بادشاہ گا لہجہ نا غیر متوقع کردیتو تھو۔بادشاہ نے اپنا پورا زور نال اُچی آواز مانہہ اُس آدمی کولوں پوچھیو۔

تو کون ہے۔تو اِت کس طرح پہنچیو؟ تو اِت کے لینا واسطے آیو۔ تے تناں شاہی محل مانہہ داخل ہونا گی جرات کس طرح ہوئی؟ جت تک حفاظتی دستاں گی کارگردگی گی گل ہے ۔ اناں گی خبر ہوں بعد مانہہ لیوں گو۔پہلاں تو میرا ں انہاں سوالاں گو جواب دے۔اتناں ساراں سوالاں گو تے اس قدر سخت لہجہ گے باوجود اُس مجذوب نا کسے قسم گی پریشانی ، خوف یا گھبراہٹ گو اظہار کیاں بغیر مچ دل جمعی، سکون نال جواب دہے۔

بادشاہ معظم ! ہوں نہ کائے قاتل، ڈاکو یا چور نہیں تے نہ ہی کسے شازش نال کسے مندی نیت تیں اِ ت پہنچیو ۔ مناں کسے نے نہیں چلایو اِت بلکہ ہوں اپنی مرضی نال اِت آیو ہاں دراصل ماجرو یو ہے کہ میرو اک قیمتی اونٹ گم گیو ہے وہ میرا کہر تیں نس گیو ہے۔ ہوں اپنا اونٹ نا ساری آبادی، جنگل،زمیناں مانہہ لوڑ رہیو، میں کونو کونو چھان ماریو ۔ ور اُس گو کوئی پتو نہیں چلیو۔آخر میں سوچیو کہ اک جگہ رہ گئی ہے تے وہ تھارو شاہی محل ہے۔ میں خیال کیو کہ شاہد میرو اونٹ تھارا چاہی محل ما نہہ آگیو۔مناں وہ شاہی محل مانہہ وی نہ لبیو۔تے مناں یو فکر ہویو کہ میرو اونٹ شاہی محل گا چھت ور ہی موجوو ہووے گو۔ اس واسطے ہوں اُس نا چھت ور لوڑ رہیو تھو۔تم نا اگر میرا اونٹ گی کائے خبر ہووے تے مناں دسو۔تاں جے ہوں اپنو اونٹ حاصل کرسکوں۔

جس ویلے بادشاہ نے مجذوب گو یو جواب سنیو تے اُس گو غصو ہور تیز ہوگیو۔ بلکہ غصو اتنو تیز ہو گیو کہ وہ اخری حد تک پہنچ گیو۔بادشاہ نا یو سمجھ نہیں آرہیو تھو کہ اس نا اس گستاخی گی کے سزا دیتی جاوے۔اخر بادشاہ کہن لگو۔کے تیرو دماغ خراب ہو گیو ہے۔ تناں اتنی وی سمجھ نہیں کہ یو شاہی محل ہے۔یو کائے جنگل، زمین یا صحرا نہیں تے نہ ہی یا کائے چرنا گی جگہ ہے کہ تیرو اونٹ اِت آیو ہووے۔

اُس مجذوب نے مچ سکون نا ل جواب دیتو ۔

بادشاہ سلامت میں سنیو ہے کہ تم نا خدا رسیدہ بنن گو مچ شوق ہے۔ رب ذوالجلال تھارو یو شوق سلامت رکھے۔ مگر ہوں تے صرف اتنی عرض کرنا چاہوں ۔ کہ چاہی محل مانہہ تے اُس گی چھت ور اونٹ نہیں لب سکتو تے فرتخت و تاج تے نرم بستر ور خدا وی نہیں لب سکتو۔  اس واسطے فرش ور سونو پے تاں جا گے خدا گو قرب حاصل ہووے۔

بادشاہ اُس گی یا گل سن گے سکون مانہہ آگیو اُس گو سارو غصو جاتو رہیو بلکہ اکھاں مانہہ اتھرو وی آگیا۔وہ دل مانہہ کہن لگو کہ اس آدمی نے گل کھری کی تے مچ بڑی وی کی ہے۔ بادشاہ نے اُس آدمی نا مچ بڑا ادب تے احترام نال رخصت کیو۔ بلکہ بادشاہ خود اُس آدمی گے نال باہر بوہا (دروازہ) تک گیو۔جس ویلے بادشاہ اپنی خواب گاہ مانہہ پہنچیو تے نیند اُس کولوں دور نس گئی۔ تے ساری رات بے چینی تے بے سکونی مانہہ کڈی ۔

کتاب: اسلامی کہانی،  مصنف: پروفیسر خالد پرویز،  گوجری ترجمو: محمد سلیم گجر کولی